Er is nog steeds niks wat zo goed bezoekers naar mijn blog trekt als top 10’s. Conclusie? Simpel: meer lijstjes! Vandaag zet ik voor jullie de engste entertainmentervaringen op een rijtje. Videogames en films zijn zonder meer de media die je het eerste aan het gillen krijgen, want ondanks dat een boek best spannend kan zijn, heb ik er na een bepaalde leeftijd nooit meer van wakker gelegen. Kan er uiteraard ook iets mee te maken hebben dat ik toen stopte met lezen, maar dat is een heel ander verhaal. Ziehier, de tien engste entertainmentproducten! Zoals altijd begin ik bij 1, zoals dat niet hoort.

Disclaimer: Deze lijst bestaat, uiteraard, alleen uit de films die ik gezien heb, dus er zullen vast titels ontbreken die er volgens jou wel in horen. Plaats het vooral in de comments!

1. Amnesia: The Dark Descent (PC)
Er hangt een enorme hype om Amnesia heen, en eigenlijk is dat ook gewoon terecht. Deze game is zo immens eng dat ik niet veel verder kwam dan 10 minuten… Overdag… Waar je in de meeste horrorgames een enorm geweer in handen gedrukt krijgt, en alles wat je bang maakt gewoon kapot kunt schieten, is dat er in Amnesia niet bij. Het enige wat je kunt doen is vluchten en je verstoppen in een kast of iets dergelijks, en van daaruit horen hoe het kwaad centimeters verder voorbij schuifelt. Angstaanjagend in de graad die hartaanvallen veroorzaakt.

2. Condemned 2: Bloodshot (360/PS3)
Ook op 2 een game, wat zo vreemd nog niet is. Games zijn het ideale medium voor horror, wat wel te zien is aan de doorbraak die Amnesia veroorzaakt. In films kijk je toe hoe anderen bang zijn, en uiteraard slaat er wat van die angst op jou over, maar in games ben jij degene in het verschrikkelijke scenario. Je bent zelf verantwoordelijk voor alle dingen die je tijdens films naar de karakters loopt te roepen. Condemned 2 is extreem angstaanjagend, zelfs al heb je regelmatig een wapen in je handen. Het is zonder twijfel één van de bruutste, ziekste games ooit gemaakt. De settings zijn echter wat deze game zo onvoorstelbaar eng maakt… De poppenfabriek staat me zeker nog bij, maar wat ik echt nooit van mijn leven zal vergeten is het afgelegen huis, waar ik opeens oog in oog kwam te staan met een extreem bloeddorstige grizzlybeer. Slaan of schieten heeft geen zin, het enige wat je kunt doen is rennen voor je leven.

3. The Fourth Kind
Volgens vele mensen valt deze film tegen, en ik kan niet anders dan instemmen. In de tweede helft gaat The Fourth Kind vrij snel van horror naar onbedoelde komedie. Het is echter die eerste helft die hem toch de derde plek in dit lijstje bezorgt. Ik heb me zelden zo ongemakkelijk gevoeld als tijdens de interviews uit de eerste helft van deze film. Alleen de trailer al heeft me volgens mij al aardig wat uurtjes slaap ontnomen. Ik ben dol op uilen, maar ze kunnen toch ook wel verdomd creepy zijn!

4. Penumbra serie (PC)
Waar Amnesia ontwikkelaar Frictional Games echt op de kaart zette, maakten ze voor die tijd ook al verdomd spannende horrorgames. De Penumbra serie, bestaande uit drie games, heeft een soortgelijk concept. First person, berust veel op physics en ook de beklemmende, beangstigende sfeer komt overeen. Deze game bevat wel enkele combat-elementen, wat hem niet alleen minder eng, maar ook minder vermakelijk maakt. Zo geweldig werkte het namelijk niet… Wat wel goed werkte was de doodenge setting, de beangstigende vijanden en de puzzels. Daarnaast had je constant het gevoel opgejaagd te worden, wat meestal ook het geval was.

5. Dead Space serie (PC/360/PS3)
EA, wat we kennen van kindvriendelijke games als FIFA, The Sims en Need for Speed, kwam een aantal jaren geleden opeens op de proppen met een extreem verknipte horrorgame. Dead Space speelt zich, zoals je misschien al had geraden, af in de ruimte. Als Isaac werk je je een weg door een enorm ruimteschip wat grotendeels is overgenomen door niet-zo-vriendelijke aliens. De combat is vloeiend, en de wapens zijn geweldig. Het zijn de sfeer en de setting die Dead Space zo’n beangstigende ervaring maken, uiteraard vergezeld van genoeg schrikmomenten. Bovendien is het verhaal ook geweldig, en zal de game je genoeg psychologische horror voorschotelen.

6. The exorcism of Emily Rose
Met weinig verwachtingen stopte ik de blu-ray van Emily Rose in de speler, en even later ging ik met weinig verwachtingen tot slaap mijn bed in. De hele film door vraag je je af wat er nou precies aan de hand is, en dat is exact wat ik van een horrorfilm verwacht. Daarnaast ben ik sinds het zien van deze film nog altijd bang een keer wakker te worden met een klok die stilstaat op 3:00…

7. Slender (PC)
Hier kun je zien hoe ik me al jammerend en gillend door de game Slender heen werk. Deze gratis te downloaden game begint de nieuwe Amnesia te worden. Youtube stroomt vol met filmpjes van mensen die, net als ik, al krijsend proberen acht briefjes op te pakken terwijl het karakter Slenderman ze opjaagt. Slechte graphics, bijna geen functies, Slenderman ziet er niet uit, maar toch raad ik aan wat extra ondergoed bij de hand te hebben.

8. 1408
Als je nog zin hebt in een fobie voor hotelkamers, raad ik je aan 1408 te gaan kijken. Een meesterwerk vol psychologische horror, wat je op het puntje van je stoel houdt met de ene na de andere plottwist. Geen monster te bekennen (naar mijn, al wat vage, herinneringen), en toch een verdomd spannende ervaring. Stephen King blijft een held op dit gebied.

9. The mothman prophecies
Mijn hersenen hebben deze film al een beetje verdrongen, om me nog wat nachtrust te gunnen, gok ik. De Mothman, logischerwijs een soort man/mot-hybride, werd in 1967 ergens in Amerika waargenomen, en heel wat jaartjes later besloot iemand er een film van te maken. Lekker veel psychologische horror, en eigenlijk maar verdacht weinig van de mottenman zelf. In mijn ogen alleen maar beter!

10. IT
Clowns zijn eng, en Pennywise is daar het grootste bewijsstuk van. Een aantal scenes zullen je echt voor altijd bijblijven. De meeste mensen zullen de douche-scene of het papieren bootje noemen, maar zelf vond ik het fotoboek met voorsprong de meest verontrustende scene uit dit meesterwerk van Stephen King’s hand. De effecten zijn wat verouderd, maar voor de rest is deze film in 2012 nog net zo eng als hij in 1990 was. Nouja, zeker weten doe ik het niet, want in 1990 bestond ik nog niet.